Freciszony znad Wisły: Tola ma sześć lat

Wspierajmy fretki w potrzebie.

Kizia zwana przez nas Paluszanką urodziła się prawdopodobnie wiosną 2006 roku. Nie znamy jej historii. Wiemy, że była domową, bezklatkową freteczką o pięknych, czarnych i smutnych oczach. Mieszkała gdzieś w Warszawie prawdopodobnie w domu z dziećmi. Trafiła do nas ze schroniska do którego została przywieziona przez Straż Miejską w połowie października. Miała podrażniona wątrobę, problemy hormonalne, łysy ogon, pupę, kark i brzuch. U nas pięknie zarosła i wypiękniała. Była delikatna, zalękniona. Bała się mężczyzn i dzieci. Brana na ręce sztywniała ze strachu. Uwielbiała spanie z łóżku, zabawy szmateczkami i dziecinnymi zabawkami, które znosiła w pyszczku na kupkę. Cudownie gugała.
Odeszła od nas 6.07.2012 roku. Pokonał ją guz śledziony.

Milo zwaną Panną Migotką kupiliśmy 29 czerwca 2009 roku do Pana Piotra z byłej fermy zwierząt futerkowych. Przyjechała do nas mała, słodka kuleczka ze sterczącymi uszkami. Była wymarzonym prezentem na pierwszą komunię córki. W ciągu kilku dni nauczyła się 3 zasad: śpimy w łóżku, jemy z miseczki a załatwiamy się do kuwety. Pod koniec lipca wyjechaliśmy na wakacje. 30 lipca w nocy wydarzył się wypadek. Ktoś z naszych współmieszkańców przytrzasnął ją drzwiami. Milo doznała poważnego urazu kręgosłupa w wyniku tego jest sparaliżowana. Ma czucie w tylnych łapkach ale nie chodzi, załatwia się bez świadomości. Niestety z powodu zatajenia przed nami tego, Milo trafiła do lekarz dopiero dobę po wypadku.
Zmiany były poważne i nieodwracalne. Od tego czasu jest leczona i rehabilitowana pod stałą opieką lekarza. Czyni postępy. Jest wesołą, rozbrykaną, sprawną inaczej fretką.

O Zołzolindzie można napisać książkę. Przywiozłam ją w zimie w kartonowym pudle jako agresywną, gryzącą fretkę której chciano się pozbyć z powodu jej charakteru. Imię nadała nasza Pani Doktor. Zołza zmieniła się bardzo. Miała jechać do Szwecji ale nie pojechała i została w Polsce. Miała jechać do dwójki dzieci aby pomóc im w terapii po wypadku i leczeniu ale sama miała wypadek i została, miała iść do adopcji w Warszawie ale .... była przeszkoda i została. Zołza ma chorobę wrzodową żołądka trzeba o nią dbać, leczyć i kochać. Bardzo potrzebuje miłości a jak się o Zołzie zapomni to wdrapuje się na kolana i liże po rękach.

Nasze miejsce

Zamek Dunajec. Wzniesiony jako fortalicja broniąca północnej granicy Węgier, około 1330 roku przez Kokosza Berzewiczy'ego (gotycki zamek górny) i odtąd, z małą przerwą , w rękach węgierskich rodów do 1945 roku - chociaż już po pierwszej wojnie światowej, został włączony w obszar państwa polskiego. Wielokrotnie modyfikowany. Jego ostateczny wygląd ukształtowały m.in. rozbudowa w II poł. XV wieku (zamek średni) oraz budowa w 1601 roku nowego, renesansowego skrzydła z bramą wjazdową i portalem (zamek dolny). W XVIII stuleciu obiekt powoli popadł w ruinę. Dopiero w latach 20-tych XIX wieku został częściowo odbudowany (m.in. nowa kaplica, sala balowa) bez najstarszej gotyckiej części, która do dziś pozostawiona jako trwała ruina. Po II wojnie światowej zamek doszczętnie splądrowano. W takim stanie upaństwowiony, został przekazany w 1949 roku Stowarzyszeniu Historyków Sztuki.

Po co powstał blog?

W zasadzie nie wiem, pewnie pozazdrościłam innym ich wspaniałych fretek w sieci. Może z pychy a może w powodu kompleksów. Nie wiem.
Nasze zwierzaki wcale nie są wyjątkowe. Chociaż może właśnie są??? teraz żyją wraz z nami wspaniały, czarny kot Tyciek rocznik 1992, adoptowana fretka z chorymi nadnerczami - Kizia i sparaliżowana - Milo.
Do tego my czyli ja Aksta, mąż P., dwójka dzieci i trochę rybek.

W domu zawsze były zwierzęta. Każde miało swoja historię. Zaczynała się ona w dniu przygarnięcia. Potem było oswajanie, leczenie, wspólne życie i śmierć. Do każdego byliśmy przywiązani. każde było członkiem rodziny. Teraz pojawił się pomysł bloga. Trzeciego w mojej "karierze".
Postaram się w miarę czasu opowiedzieć o naszych zwierzętach oraz spisać historię Kizi i Milo....

Życie zwierząt nie jest usłane różami.

Człowiek potrafi być najokrutniejszym ze zwierząt. Podłym wobec swojego gatunku oraz wobec innych. Wywołuje wojny, zabija, znęca się. Czuje się przy tym bezkarny i uczy innych.
Nigdy nie byłam zwolenniczką siłowego rozwiązywania problemów. Od tego mamy usta by mówić i uszy by słuchać.
Jest taka stara przypowieść o tym dlaczego Bóg dał nam dwoje oczu i uszu a tylko jedne usta. Po to abyśmy więcej widzieli i słuchali a mniej mówili.
Dlatego, niech każdy, nim zabierze się za oglądanie mojego bloga, przeczyta następne dwa zdania.
Wszystkie zwierzęta rodzą się równe wobec życia i mają te same prawa do istnienia.
Żadne zwierzę nie może być przedmiotem maltretowania i aktów okrucieństwa.
Te dwa zdania pochodzą z Światowej Deklaracji Praw Zwierząt uchwalonej w 1978 roku.
Jeżeli nie mają one dla Ciebie żadnego znaczenia idź Człowieku swoją drogą, niech cię nic złego nie spotka. Ale nie jest to miejsce dla Ciebie.
Aksta

Skąd wziąć zwierzaka do domu?

Zawsze miałam w domu zwierzęta. Były to głównie koty, parę psów, myszki, szczury a od niedawna są fretki. Wszystkie zwierzęta były znalezione bądź adoptowane. Tylko dwa z ponad 20 zostały kupione. Jeżeli zastanawiasz się nad kupieniem zwierzęcia w domu rozważ proszę możliwość przygarnięcia pod swój dach któregoś z setek tysięcy porzuconych, wygnanych, bitych i niechcianym. Jest ich bardzo dużo, małe, większe, młode i dorosłe, psy, koty, świnki morskie, fretki... To nie prawda, że takie zwierzę jest trudne. Można prosić o pomoc pracowników schronisk, organizacji o wybranie odpowiedniego Przyjaciela. Takie zwierzę czuje okazane serce i miłość i potrafi być najwierniejszym z przyjaciół. Wiernym do grobowej deski.

PODZIĘKOWANIA

Pragnę podziękować za opiekę, wiedzę, dobre rady i podtrzymywanie na duchu w trudnych momentach:
- mojemu Mężowi za ogromną miłość i opiekę, za cierpliwe znoszenie moich wariactw oraz, że tak się daje gryźć fretkom.
- lekarzom z Lecznicy Weterynaryjnej w Nowym Sączu na ul. Głowackiego 7 za dzielne ratowanie Milo tuż po wypadku.
- Pani Milenie, Dorocie i Panu Kubie z "Przychodni Ogonek" za stałą opiekę nad naszymi "ogonkami".
- Vdovie za ogromną wiedzę i bezcenne rady na temat pielęgnowania sparaliżowanych fretek.
- Dharmie za Kizię.
- Daisy za wiedzę.
- oraz wielu osobom z SPF

.

Wspierajmy fretki w potrzebie.

wtorek

Tola ma sześć lat